Notre Dame’ın Kamburu Quasimodo (Müzikal)  

10 Nisan 2018 tarihinde annemle beraber katıldığım Victor Hugo’nun 1831 yılında yazmış olduğu Notre Dame de Paris’ten uyarlanmış olan bu müzikal çocukluğumda katıldığım çocuk müzikallerini saymazsam katıldığım ilk gerçek müzikaldi. Katedraller zamanı geldi diyerek açılan türkçeye çevrilmiş Fransa’nın krallık günlerini anlatan bu müzikalde kamburla doğmuş kilisenin zangocu Quasimodo, rahibin ve askerin (Pheobe) çingene olan Esmeralda’ya aşkı o dönemde kilisenin zorbalığı ve gücü göze çarptırılarak oynanmaktaydı. Bu müzikalde beni en çok etkileyen sahne Quasimodo’nun “Niye beni kör, topal, kamburlu ve aciz yarattın baba?” dediği sahneydi. Çünkü ben de hasta ya da engelli insanları görünce Quasimodo gibi Allah’a, büyük yaratıcıya aynı soruyu soruyorum. Bu dünyadaki bu eşitsizliğin oluşmasının sebebini hala bulabilmiş değilim ve bence bu sorunun cevabı bu müzikalde de tam olarak doldurulamamıştı çünkü sonunda Quasimodo ölüyordu ve sanki oyun bana bunun cevabının kader olduğunu söylüyordu. Aslında soruyu sorduğu kişiye kavuşuyordu; belki de öbür dünyada sebebini ondan dinliyordur kim bilir? Bunların dışında oyuncular ve sesleri tek kelimeyle muhteşemdi. Her biri büyük ihtimalle konservatuvar mezunuydu ve söylemem gerekiyor ki her gün kulaklığımda dinlediğim parçaların sahibi olan ünlülerden sesleri katbekat daha güzeldi. Dekor ve görsellik de çok ustaca hazırlanmıştı ve ışık gösterilerinin de sayesinde sahnede görsel bir şölen oluşturulmuştu. Son olarak söylemek isterim ki aslında pek de bir beklenti ile gitmediğim bu müzikal beni büyüledi.